Ik leef al maanden op het scherpst van de leegte. Het is een naadloze dans, want wie sneller wil dan de tijd komt zichzelf tegen. En wie zich ontmoet, staat stil.
Scheppen uit het oneindige niets is een onuitputtelijke bron van uitputting en levensdrang. En alles is zoet en ineens en eigenwijs. De kunst is jezelf te laten ontvouwen, als een gedicht in liefdesogen.
De stilte is mijn baarmoeder, de taal mijn infuus. Ik hou van mij, en met iedere uitademing schrijf ik een lange liefdesbrief aan mijn lijf.
Nog even, en ik laat mij zien.