Selecteer een pagina

Dichter bij het leven

Written by Niels

26 maart 2024

… nóg minder?! vraagt ze. nog minder, zeg ik. maar ik raak alleen nog je haartjes aan! zegt ze. alsjeblieft, nog minder, zeg ik …

Ik lig uitgekleed op haar kleed en ik heb haar betaald mij aan te raken. Na al die levens wilde ik nu weleens weten hoe sensitief dit lichaam wezenlijk is. Zij toont me op de tast wat ik in woorden al jaren roep: Bestaan is mij genoeg. Dankjewel, zegt ze als ik vertrek.

… mijn god waar ben ik aan begonnen?! regen regen regen regen regen. storm, donder, bliksem, asfalt, overstroming, verdwaald, vast in de modder en nergens hulp. ik ben moe en guur en ziek. vier vierkante meter ellende ruikt naar stront en kots. ik heb het koud en wil naar huis. oh wacht. dit is mijn huis …

Leven heeft geen bedoeling en dit is de mijne. Ik vul mijn knapzak met water en fruit, zet mijn strooien hoedje op en stap de velden in. Ik banjer en kuier alsof niets ervan afhangt. Ik zit op stenen en op rozen. Ik loop in gedachten en in de zon. Ik sta alleen en versteld. Uiteraard verdwaal ik, want ruimte ken ik niet. Bon dia! Ik praat met de vlinders en bied twee oudere vrouwtjes aan geen Portugees te spreken, wat hier het sein is je te overladen met Portugees. Ik kan ook rechtdoor gaan en dan ergens rechts, dan kom ik ook weer bij mijn huisje aan de Taag. Quanto quilômetros? Och, um pouco, senhor. Twee uur later val ik mijn bus in. De trutten.

… ik wil geen water verspillen. ik vul mijn beker tot iets onder de rand en giet dat in het pannetje. het vlammetje is klein. twee bijen vechten om een plekje bij het raam …

Toch eens poolshoogte nemen. Ik open mijn map met verse gedichten. 146 tel ik er. Plus 139 versjes. Plus 685 dwaalzinnen. De oogst van drie maanden over de grens leven. Van niets en groen en alleen zijn. Ik kijk ernaar en kauw op mezelf. Ik denk na over deze gedichtenstroom en over mijn liefde voor schoonheid. Natuurlijk wil al dit moois de wereld in, maar de oude weg is niet voor niets afgesloten en ik zie alleen onontgonnen woud onder lege luchten.

… wat een aanstellerij. ik heb allang besloten: het wil mooier. unieker. en gedragen! en niet langer via social media, maar op een eigen kanaal. kom, moedig hart, kom …

Het leven knikt en zet een stap alsof niets ervan afhangt.

… voor het slapengaan loop ik nog even mijn tuin in en honderden fonkelende sterren staren me aan. wauw. ik zet mijn bril af en we zijn met tienduizenden. wauw! het mysterie ontroert me. ik moet écht onthouden een nieuwe bril te kopen. dan val ik in slaap. gelukkig vergeet ik alles …