Selecteer een pagina

Aan den lijven

Written by Niels

26 juni 2024

… niet aangeraakt worden is een zegen en een hunkering …

Ik ben een landloper en Dominique is het landschap waar ik niet op uitgelopen raak. Ik vind haar snoep, pure schoonheid, onweerstaanbaar aantrekkelijk en ben gek op haar vormen, haar huid en haar levensdrift. Zij heeft het lijf dat in mijn sterren staat en onze lichamen voegen vanaf dag één naar elkaar als een eindeloze ontdekkingstocht van chemie en potentieel.

… vrijen is mijn meest intieme uiting van onvermogen …

Zij en ik delen dezelfde stierenmaan en nu ik al maandenlang ondersteboven in Iberische bossen hang, ontbreken er zintuigen in het liefdesdrama. Dat laat zich voelen.

… zoete ontkenning, laat mij nog even ontsnappen in de eenvoud van verlangenloos zijn …

Hier zit ik dan. Verliefd op mijzelf. Zonder al die bloedzuigers en mammoets kan mijn lijf eindelijk ademen. Ik ben zon en blaadjes en dwarrel in het licht. Mijn organen komen tot rust, mijn huid verdonst. Ik ben volgens het verhaal veertig jaar en volgens mij voor het eerst gezond.

… ik mis mijn ballen. ik mis de grond. aarde. ik ontbeer vlees en tast en de gekte van borsten groter dan mijn handen. ik mis aanraken en aangeraakt worden, spelen en gespeeld worden, ogen tekort komen en in elkaars armen liggen. ik verlang naar tong en tepel en de smaak van versgeschoren kut. naar bij mijn stam te worden beetgepakt en een man te zijn in plaats van deze dromerige bosnimf die ik nu uithang. ik hunker naar de drang en de tijd. naar haar liefde en mijn liefde voor haar. naar kroelen en strelen en vastpakken en vingertoppen en ruiken en zuchten en l a n g z a a m en lachen en rillen en kreunen en uitstel en afstel en o de vreugde en de kwetsbaarheid van in haar klaarkomen. ik wil gewoon even bij haar huilen …

Hier zit ik dan. Op een rots aan de Taag. De zon straalt. In mijn bekken tintelt de vonk. Ik ruik lekker. Vanaf mijn linkervoetzool, via mijn lies en mijn lende adem ik over mijn schouders terug naar mijn rechtervoetzool en dan weer omhoog over mijn bovenbenen, mijn buik, mijn borst en mijn kruin over mijn hele ruggengraat via mijn stuitje en mijn onderbenen terug naar mijn linkervoet. Het is zo’n genot in mijn eigen genot te stromen, zo’n plezier compleet te zijn in mijn eigen universum.

… keuzes zijn dansjes aan de binnenkant van mijn denken …

Leven doet zichzelf en het wil mij de vrijheid leven. Doen wat in zich opkomt. De wereld is groot en de praktijk is voor saaie mensen. Schilderen waar je later spijt van krijgt, is veel interessanter. Gevolgen bestaan toch niet en of ik nu tweehonderd of 00 kilometer afleg om tegen haar aan te kruipen, scheelt één rondje. Het enige dat ik heb, is de tijd.

… ik kus mijn bossen gedag en zet koers naar Nederland. hopeloos mezelf mijn hart, mijn maan en mijn pik achterna …