Blokkendoos
Het liefst leef ik een verlaten bestaan.
Eenzaamheid is van grootse schoon. Ik heb vrienden gemaakt met mezelf en dat is de ware vrucht. Het is fijn zonder aanspraak. Een eigen tempo, klein. Niet van de wereld. Dag en nacht heb ik toch niet. Ik ben altijd wakker, en nooit, al leeft het lijf gewoon met de zon mee. En er is nooit iets niet, dus er wordt nooit iets gemist. Ondergedompeld verteerd zijn in de liefdessap van anonieme leegte. Of: Nutteloos in jezelf rondwandelen. Ja waarom niet? Meestal hou ik van alles en iedereen. Even vaak van niets en niemand. Alles is hetzelfde. ... ik geloof niets Ik heb de hele kosmos uitgewoond en iedere droom uit mijn geest geperst. Er is niets wat mij nog interesseert. Maar ik kan huilen van ontroering als gras haar ware kleur onthult. Of als ik in de ogen van een hond kijk, en dan de ogen van een hond zie. Bij mensen heb ik dat niet. De meesten willen iets en waar een wil is, is gedoe. Samen niets te melden hebben, dat is zeldzaam en kostbaar. ... niet één niet twee Er is een leven geweest dat ik jou naar deze sprakeloosheid wilde helpen. Het was mijn vergissing dat het ene beter is dan het andere. Uiteindelijk strandt ieder pogen, dus op een dag geeft het zichzelf op. En opgave is het geschenk, want dat de dingen en de mensen zijn zoals ze zijn, is liefde. Soms word ik aangesproken alsof ik een mal zit. Alsof ik iemand ben die handelt tussen heilig en bedenkelijk ergens in ruimte en tijd. Zal dat ooit niet vreemd zijn? Vaak is het maar wachten tot al die vragen stilvallen in deze afgrond. ... geen dingen geen naden En het lot ligt altijd dwarser dan ik me kan verzetten, dus ik laat dat vlot maar meedrijven. Dit overigens is geen verdienste, dat deed het altijd al. ... nergens vandaan nergens heen Voor zolang ik mij kan herinneren, wilde ik niets zijn. Nu kan ik het niet meer omschrijven, dus ik zal het wel zijn dan. ... niet eens niets Het lichaam geef ik beweging en eten en dan probeer ik wat moois te schrijven. Soms vind ik het zelf ook subliem. Dan applaudisseer of zucht ik even. Maar nooit lang, want de tijd houdt niemand bij en hier is toch niemand die iets kan doen of laten. ... liefde liefde liefde liefde Ik ben een schim met het humeur van een mens. Het liefst speel ik met de blokkendoos. © Niels Zwakhals Delen staat vrij. Vermeld wel even mijn naam. |